Faza pierwsza.  Rok  1996.

W Dzienniku Zachodnim wydawanym na Śląsku ukazują się artykuły pana doktora Jana Kwaśniewskiego pt. Tłuste życie. Ja wówczas byłam w trakcie przygotowywania się do egzaminu specjalizacyjnego z chorób wewnętrznych.  Zainteresowały mnie wtedy bardzo, szczególnie byłam zdziwiona spektakularnymi efektami takiego żywienia.  Ten czas dla mnie był czasem intensywnego przygotowywania się do egzaminu, pracy w szpitalu i przychodni jednocześnie, więc nie miałam go na to, aby przeanalizować artykuły w codziennej gazecie.

Faza druga. Rok 1997.

Przypadkowo spotkałam znajomego moich rodziców, który był 2 lata wcześniej leczony na oddziale wewnętrznym gdzie pracowałam. Wówczas był bardzo otyły ponad 120 kg przy wzroście ok. 170cm, z nadciśnieniem tętniczym, często powtarzającą się dną moczanową i bardzo niesprawny z powodu swojej wagi.  Prawie go nie poznałam. Szczupły ok. 75kg, tryskający energią, uśmiechnięty. To on sam zapytał – czy pani mnie poznaje? W paru zdaniach opowiedział mi, że od roku stosuje żywienie optymalne. Zrzucił wagę, pozbył się nadciśnienia, wszelkich bóli kręgosłupa, stawów, odstawił wszystkie leki, chętnie chodzi na długie spacery.  Na koniec stwierdził, że zaczął nowe życie po sześćdziesiątce. To powtórnie mnie mocno zastanowiło.

Rozmawiałam nawet o tym z kolegami w pracy, ale nikt nie potraktował tego poważnie. Usłyszałam nawet- oszalałaś – jak taka tłusta dieta może odchudzić?

Faza trzecia. Rok 1998.

Po spotkaniu rodzinnym moja teściowa wróciła z książką dr J. Kwaśniewskiego, mówiąc: „Teraz będę się tak odżywiać”.   Chorowała od wielu lat na nadciśnienie tętnicze, nadwagę, chorobę niedokrwienną serca i początki cukrzycy. Leczona aż 5 różnymi farmaceutykami obniżającymi ciśnienie. Spotkała tam swojego kuzyna, który dzięki diecie optymalnej schudł ponad 60kg i wyleczył się z wielu dolegliwości towarzyszących tak dużej otyłości. Wówczas w ciągu 2 dni przeczytałam tą książkę i zaczęliśmy stosować tę dietę.

W między czasie zaczęłam studiować powtórnie, bardzo uważnie fizjologię i biochemię człowieka i sprawdzać czy opisane przez pana dr Kwaśniewskiego procesy metaboliczne mają swoje podstawy naukowe. Okazało się, że tak.  Efekty diety sprawdziłam zaraz na samej sobie i najbliższej rodzinie.  U wszystkich spadek wagi, spadek nadciśnienia, regulacja poziomu cukru we krwi, po zastosowaniu prądów selektywnych ustąpienie astmy, bóli głowy.  Miałam wówczas trzydzieści parę lat i nie chorowałam na nic. Ten stan utrzymuje się do dziś.

Od 2000r. zaczęłam na stale współpracować z panem doktorem  Aleksandrem  Pietrzyckim  i  Arkadiuszem Kuną  w założonej  przez nich  ARKADII  II w Katowicach.  Dziś prowadzę ją sama a pomaga mi Alina Szekiel z którą współpracuję wiele lat.

W tym czasie  widziałam  wiele  „cudów” i  uzdrowień  spowodowanych  tylko   zmianą  odżywiania. Początkowo sama   byłam  zaskoczona , że  organizm  ludzki ma takie, wręcz  nieograniczone,   zdolności  regeneracyjne  i samo naprawcze. Wystarczy  podać  odpowiednie  ilości niezbędnych  składników odżywczych . To jest bardzo proste a zarazem genialne.  Niestety  nikt  tego  nie uczy na uniwersytetach  medycznych. Mało  tego, informacje  te są ignorowane  lub  wręcz   wyśmiewane przez  środowiska  medyczne.  Chorujących  osób  jest  niestety  coraz więcej.   Szukających  skutecznych  terapii   i   interesujących  się  innymi  formami  leczenia też jest  coraz więcej.  Początkowo   wiele osób   zaczynało  stosować żywienie  optymalne  jako  tzw. „ostatnia deskę  ratunku”.

Obecnie  przychodzi  do  Arkadii  więcej  osób,  które  żywienie optymalne traktują  jako profilaktykę  chorób. To jest  bardzo  pozytywny trend.

Panu  Doktorowi   Janowi  Kwaśniewskiemu  pragnę   przede wszystkim  podziękować  w imieniu   pacjentów, którzy zetknęli  się z żywieniem   optymalnym  za   ich  powroty  do  zdrowia i zmianę życia  zawsze  na lepsze .

Z okazji urodzin życzę  aby  wiedza , którą Pan  propaguje  dotarła do  wszystkich  ludzi i stała  się  oficjalnie uznaną  przez świat naukowy  podstawową  formą profilaktyki zdrowotnej.