Pan Michał poruszył w swoim liście dwie różne kwestie. Dostarczanie do organizmu wody „alkalicznej” oraz zakwaszania żołądka.

Te dwie rzeczy nie pozostają ze sobą   w sprzeczności. Trzeba pamiętać, że nasz organizm jest zaprogramowany jako idealnie współpracująca i bardzo skomplikowana całość. Nie powinniśmy rozpatrywać poszczególnych procesów w oderwaniu od reszty organizmu. Zaburzenie jakiejś funkcji zawsze odbije się na całości , tylko nie nastąpi to natychmiast i niekoniecznie w miejscu, w którym rozpoczęło się to zaburzenie. Organizm posiada ogromne możliwości regeneracji, które początkowo wykorzystuje, nie ujawniając objawów chorobowych.

Na początek przybliżę fizjologię – czyli prawidłowy, naturalny proces wytwarzania kwasu solnego w żołądku oraz proces wstępnego trawienia białek.

Połączenie przełykowo-żołądkowe jest najczulszą i najbardziej funkcjonalnie  skomplikowaną częścią przełyku. Najczęściej też podlega uszkodzeniom strukturalnym i zaburzeniom czynnościowym. Linia graniczna między przełykiem a żołądkiem nie jest regularnym pierścieniem, bywa zygzakowata. To znaczy ,że śluzówka przełyku , która jest delikatna , różowa miesza się   z wysepkami   silnej , grubej , czerwonej śluzówki żołądka. Pomiędzy przełykiem a żołądkiem nie ma anatomicznego   mięśnia zwieracza . Jest to tylko twór czynnościowy, czyli wiązka mięśniówki, która jest w stałym napięciu . Napięcie jest regulowane odruchowo i związane jest z kilkoma czynnikami:

-zmianami ciśnienia śródbrzusznego (wzrost ciśnienia śródbrzusznego „po jedzeniu” zwiększa napięcie zwieracza),

– wydzielaniem entrohormonów peptydowych (gastryna i motylina produkowane w komórkach śluzówki żołądka -zwiększają napięcie, a glukagon, sekretyna i cholecystokinina ,pochodzące z soku trzustkowo-wątrobowego obniżają napięcie „ zwieracza”),

– pH soku żołądkowego ( niskie pH 1,5-3,0   zwiększa napięcie , a wyższe pH obniża napięcie zwieracza). Im więcej wydziela się kwasu solnego HCl w żołądku tym pH jest niższe –czyli kwaśność żołądka jest większa. Ten mechanizm działa prawdopodobnie najsilniej.

Budowa śluzówki żołądka   jest zupełnie inna , niż śluzówki przełyku i jelit. Jest bardzo gruba, pofałdowana i tak zabezpieczona , że komórki tzw. okładzinowe, które wydzielają kwas solny o stężeniu nawet 170mmol/l nie są w stanie tej błony zniszczyć. Dla porównania, gdybyśmy   kilka kropli takiego kwasu solnego wylali   na skórę , to uległaby ona ciężkiemu oparzeniu. Odnowa nabłonka błony śluzowej jest nieustanna i bardzo szybka. Cała odnowa gruczołu trwa kilka dni. Tłumaczy to niezwykle szybkie gojenie się nadżerek , które gdy są powierzchowne mogą goić się w ciągu kilkunastu godzin. W żołądku występuje  charakterystyczna tylko dla niego bariera śluzówkowa. Jest to też pojęcie czynnościowe a nie anatomiczne .Bariera ta chroni przed zwrotnym przenikaniem jonów wodorowych H⁺ (pochodzących z HCl) ze światła żołądka do tkanki i do krwi. Najważniejszą stacjonarną składową bariery śluzówkowej są powierzchniowe komórki nabłonkowe , wypełnione śluzem i wodorowęglanami OH^–. To dzięki niej, niewielkie ubytki są naprawiane w ciągu   kilku minut. Bariera przy odpowiedniej grubości i lepkości jest w stanie przechwycić i zneutralizować nadmiar jonów wodorowych.. Wygląda to tak,  jakby żołądek wytwarzał i trzymał w pogotowiu własny lek zobojętniający.  Sok żołądkowy zawiera głównie kwas solny , a także inne składniki enzymy -pepsyny   niezbędne to trawienia białek pokarmowych. Białka są substancjami o skomplikowanej złożonej budowie.  Zbudowane są z aminokwasów z których tworzą się łańcuchy tzw. polipeptydowe, poskręcane w formę globularną lub włókienkową nieraz o bardzo dużej masie cząsteczkowej. W rąbku szczoteczkowym   jelit mogą wchłonąć się pojedyncze aminokwasy lub oligopeptydy zbudowane z 3-4 aminokwasów. To wstępne trawienie białka   jest bardzo ważne . Wspomagamy je poprzez zabiegi kulinarne – gotowanie , pieczenie itd. Sok żołądkowy trawi ok. 10% wiązań peptydowych, ale takich których nie potrafią strawić kolejne enzymy zawarte w soku trzustkowym i jelitowym. Część tych niestrawionych białek   może ulegać resorbcji – wchłanianiu w jelicie .Po wchłonięciu zostają   sfagocytowane makrofagi podnabłonkowe jelita. Tak wchłonięte białko może być odpowiedzialne za miejscowe i uogólnione zaburzenia związane z uczuleniem na to białko. Z tego powodu powinniśmy dbać o odpowiednią   kwaśność żołądka. Żyjemy w czasach zdominowanych przez „chemię” i różnego rodzaju dodatki , barwniki, polepszacze smaku i zapachu   wszechobecne w naszej żywności .   Powinniśmy ich unikać. Podobnie nadmiar spożywanych leków, a szczególnie leków obniżających kwaśność żołądka lub blokujących wydzielanie kwasu solnego w żołądku, które są obecnie zalecane przy różnego rodzaju kuracjach jako tzw. leki osłonowe.  Nie powinniśmy też rozcieńczać kwasów żołądkowych a więc pić   np. wody lub innych płynów bezpośrednio przed, w trakcie   a także   do 2 godzin po posiłku. Lepiej też jest, kiedy nie łączymy zjadanego   białka   z węglowodanami.   Węglowodany zmniejszają dostęp kwasu solnego do białka. Należy dość dobrze rozdrobnić pokarm np. mięso w jamie ustnej lub zjadać je formie   przemielonej, aby jak największa powierzchnia białka była strawiona przez sok żołądkowy. Jeżeli podejrzewamy zbyt małą kwaśność w żołądku możemy to sprawdzić w warunkach domowych m. in. tak jak zaleca to pan Jerzy Zięba . Wypić roztwór 1/3 szklanki wody z ½ łyżeczki sody oczyszczonej. Jeżeli po 1,5 min.   odbije się nam gazem to znaczy, że w żołądku jest odpowiednia ilość soków trawiennych. Należy to zrobić rano tuż przed planowanym   posiłkiem, ale po wykonaniu tego testu nie wolno zaraz jeść , gdyż właśnie zneutralizowaliśmy   zawartość żołądka. Jeżeli   nie będzie odbicia, to znaczy że kwasów   w żołądku jest za mało. Wówczas trzeba przed każdym posiłkiem, który będzie zawierał białko   zakwasić żołądek. Można do tego użyć np. octu jabłkowego, soku z cytryny, wody z ogórków kiszonych itp. Jeżeli w żołądku są nadżerki lub owrzodzenia, to zakwaszanie będzie powodowało dolegliwości bólowe. Wówczas najpierw należy wyleczyć owrzodzenie. Najlepiej zrobić to prądami selektywnymi. Nie powodują one zmniejszenia wydzielania kwasu solnego. Prądy S pobudzają układ współczulny w śluzówce żołądka powodując szybszy wzrost gruczołów,   wydzielanie śluzu i wzmacniają barierę śluzówkową z produkcją OH^– ,które wychwytują nadmiar jonów H⁺. Podsumowując zakwaszenie żołądka nie powoduje zakwaszenia organizmu, gdyż nadmiar jonów wodorowych H⁺ odpowiedzialnych za spadek pH krwi jest wychwytywany na miejscu w żołądku.

     Proces elektrolizy polega na rozszczepieniu substancji pod wpływem prądu elektrycznego. W wodzie czystej – destylowanej   znajdują się tylko wodór i tlen H₂O. W wodzie z kranu obecne są także grupy związków – metali i niemetali o charakterze zasadowym i kwaśnym. Pod wpływem przepływającego prądu przy elektrodzie   ujemnej zwanej anodą gromadzą się jony wodoru H⁺ oraz fosfor, chlor, jod i inne . Przy elektrodzie dodatniej – katodzie gromadzą się jony OH^– oraz magnezu, sodu, potasu i wapnia. pH tej wody zgromadzonej wokół katody jest zasadowe i może wynosić nawet do 10. Ze względu na to ,że woda alkaliczna zawiera dużą ilość wolnych elektronów, które powodują, że zmierzony potencjał elektryczny jest ujemny – ma właściwości redukujące. Woda zgromadzona wokół anody jest kwaśna, ma wysoki dodatni potencjał i ma właściwości utleniające czyli jest jakby dodatkowym źródłem wolnych rodników, których każdy organizm chce się pozbyć. Potencjał oznacza się wskaźnikiem oksydoredukcyjnym ORP.

Dla porównania

– woda z kranu                 pH – 7,3               ORP +102mV

– woda truskawkowa     pH 3,3                  ORP +296mV

– coca-cola                         pH 3,1                  ORP +352mV

– woda mineralna            pH 6,8                   ORP +286mV

– woda alkaliczna             pH 10,0               ORP – 310 mV nawet do – 500mV.

Cząsteczka wody o ujemnym potencjale ma lepsze właściwości penetracyjne do komórki i spełnia tam rolę „wymywacza” wolnych rodników, gdyż jest dodatkowym źródłem wolnych elektronów. W warunkach naturalnych woda o takich właściwościach powstaje w każdej komórce , w której zachodzi spalanie tłuszczu. Ze spalenia ok. 250g tłuszczu powstaje ok. 200-250ml wody o ujemnym potencjale.

Woda z kranu lub mineralna nie ma tych właściwości . Zalecenia aby pić duże ilości   takiej wody powodują tylko szybki jej obieg i wydalenie z organizmu lub /i pozostawienie w nim zanieczyszczeń, które ze sobą niesie.

Stosowanie wody alkalicznej, oprócz diety optymalnej   z pewnością poprawi stan naszego zdrowia. Nie należy pić tej wody jak już wspomniałam wcześniej bezpośrednio, w trakcie lub po posiłku zawierającym białko (oczywiście z tłuszczem) . Nie wpływa ujemnie gdy zjadamy węglowodany – jarzyny, które też są źródłem minerałów zasadotwórczych.

Pan Michał pisze też o marznących stopach i dłoniach oraz o dolegliwościach stawowych – należałoby zastosować serię prądów selektywnych PS na stopy i dłonie, przynajmniej dwukrotnie w odstępach 3 miesięcy.